צדק סביבתי ואתנוצנטריות בחברה רב-תרבותית, הילכו שניהם ביחד?!!

אולי מן הראוי בימים אלה שאני אתעסק בשאלות אחרות יותר נחוצות מאשר תהיות אינטלקטואליות על מהותה ואופייה של המדינה שאני חיה בה, אולי מן הראוי שאני אקום מהכסא המנוכר שלי מאחורי המחשב אשים עליי את חולצתי השחורה ואצעד לצמתים לפגוש את חברותיי למאבק ולצעוק איתן צעקה אחת גדולה. אולי מן הראוי שאני לא אתעסק "במותרות" אלא בשאלות קיומיות של ממש.

אך למרות הקולות המהדהדים בחוץ מהטלוויזיה מהרדיו ומהרחוב, אני נאחזת במקלדת ובכיסא המסתובב וממשיכה לדבוק באסטרטגית הישרדות של נסיגה מכל מה שקשור למציאות הקונפליקטוואלית של האזור, אסטרטגיה שמוכתבת להנחתי מחוסר קיומו או זמינותו ומשבירתו והפגתו של כל דימויי ריאלי או פיקטיבי לפתרון אפשרי.

למרות הכול והמציאות ההזויה הפראית והבלתי נתפסת אני ממשיכה לתהות בשאלות שהעסיקו אותי שלשלום ולפני כשבוע ולפני כחודש ולפני כחודשיים כאילו שהמציאות שבחוץ אינה רלוונטית אלי ואין בה כל חדש שעתידו לשנות את המציאות שלי או של אחרים במדינה ובאזור.

בשבוע הקרוב עומדת מפלגת "התנועה הירוקה-מימד" לצאת בקמפיין הבחירות שלה, ויהיה מעניין מאוד עם איזה קמפיין היא תצא. לפי דעתי מפלגת "התנועה הירוקה" בחרה לה באסטרטגיית הישרדות מאוד זהה לאסטרטגיית ההישרדות שלי, נסיגה מכל מה שקשור למציאות הקונפליקטוואלית של האזור. כך שבמצב של חוסר בהירות ו/או זמינות של מטרות ו/או יעדים ואמצעים ריאלים וברי יישום להשגתם, המפלגה מתעלמת ותתעלם במודע או לא במודע משאלות מדיניות ולא תנקוט עמדה, כאילו שהמציאות הזו אינה רלוונטית לה והיא אינה חלק ממנה ואינה שייכת לה.

לפני כחודש ימים או פחות חברה מפלגת "התנועה הירוקה" למפלגת "מימד" ולפי דעתי, החיבור הזה הוא החיבור הכי נחוץ והכי מתבקש הרי שתי השאלות של צדק חברתי וצדק סביבתי שזורות אחת בשנייה כשאלה אחת. אך החיבור הזה לפי דעתי עדיין אינו פותר את מפלגת "התנועה הירוקה" מלתת את דעתה בנוגע לשאלות המדיניות בסוגיות הכי בוערות. אין ברצוני לחזור על דרישותיהם של קודמיי, אבל מה שכן לעומתם אשר דרשו את עמדתה המדינית של המפלגה בסוגיות אלה, אני דורשת את עמדתה הסביבתית של המפלגה בסוגיות הנ"ל.

סביר להניח שזה יהיה מאוד קשה ואולי בלתי אפשרי ואף מכשיל למפלגה שמנסה לחבוק את כל גווני הקשת הירוקה להגיע להסכמות בשאלות אלה ולגבש עמדה סביבתית מוסכמת על כל חברי המפלגה.

מפלגת "התנועה הירוקה" מצהירה במצע שלה: "מדינת ישראל היא ביתו הלאומי של העם היהודי. השפה העברית, התרבות העברית, הזהות היהודית, החגים והקשר המיוחד עם התפוצות היהודיות בעולם – כל אלה מבטאים את מהותה זו של ישראל. בה בעת, ישראל חייבת להיות בית לכל אזרחיה. לא צריכה להיות סתירה עקרונית בין שתי הגדרות אלה".

לצערי הרב, הלוואי שהחיים היו כאלה קלים, אכן יש סתירה בין שני דברים אלה, ואי אפשר לפתור אותה בפשטות כזו. ריכוזיות ודומיננטיות תרבותית אינן יכולות לספק את הרגשת הבית לכל אזרחיה של המדינה במיוחד לאלה השיכים לתרבויות אחרות מהתרבות השלטת. גם אם נרצה מאוד, זה בלתי אפשרי. אך מה שמעניין יותר מזה, זה הסתירות בין אופייה היהודי האתנוצנטרי של המדינה לבין תפיסות סביבתניות ותפיסות של צדק סביבתי אבן יסודה של המפלגה.

בין עליה לבין צמצום הלחץ על הסביבה והמשאבים המצומצמים שלה, במה תבחר המפלגה? האם השיקולים שיכריעו יהיו שיקולים סביבתיים או שיקולים אתנוצנטרים?!!

בין פיתוח תחבורה ציבורית ביישובי הפריפריה הערבים בנגב ובגליל - בתוכם, בינם לבין עצמם ובינם לבין מרכזי הערים הסמוכות - לבין שדרוג תחבורה ציבורית נקייה בערים הגדולות ופיתוח מסלולי אופניים ורכבות קלות, במה תבחר המפלגה? לנוכח המשאבים הכלכלים המצומצמים מה יכריע את סדר העדיפויות שלה האם יהיו אלה שיקולים של צדק סביבתי או שיקולים סביבתיים ליבראלים אשר התפיסה האתנוצנטרית מנחה אותם?!!

בין השקעה בישובים הבדויים בנגב ובתהליך הכרה בהם והסדרת מעמדם החוקי לבין השקעה במערכות אנרגיה סולאריות שתספק לאותם ישובים אנרגיה נקייה ולא מזהמת ותשלשל את כספי רשויות הפיתוח הממשלתיות ישירות לכיסיהם של חברות האספקה, אשר בתורם ינצלו את ההזדמנות - ואולי בשיתוף ותיאום עם אותם רשויות - למינוף של אותה השקעה והמרתה לפרויקט סופר קפיטליסטי בצורה שמדגימה באופן קלאסי את החיבור בין הון לשלטון, ושיאו של תהליך זה הוא דליפת ההון הסביבתי של הנגב לקליפורניה, ובמלים אחרות יותר פשוטות אפשר להגיד שהשמש של הנגב זורחת בקליפורניה.

האם תוכל מפלגת "התנועה הירוקה" להצביע באומץ ובגלויי על דילים כאלה בין הון לשלטון על חשבון הסביבה והאוכלוסייה המקומית, או תנופף במפעלים כאלה כ"הישגים"-"ירוקים" והצלחות שחסכו מהנגב את חלקם של הבדווים בזיהום האוויר אשר נוצר ע"י אותו כפר לא מוכר (במקרה זה אותו כפר קיבל את ההכרה שלו שנה לפני, כנראה כחלק מתהליך הכשרתו של הכפר לעסקה זו).

האם תתנגד מפלגת "התנועה הירוקה" לתהליך יישוב/יהוד רוחבי מאסיבי בלתי אחראי ובזבני לקרקע בגליל או תעלים עין ואולי תפנה את האצבע לאוכלוסייה הערבית ולישובים הערבים?

האם תדרוש מפלגת "התנועה הירוקה" תוכניות מתאר ליישובים הערבים ותהליכי תכנון אשר ישלבו את הערבים בתכנון הישובים שלהם תוך כדי הקצאת השטחים הנחוצים להתפתחותם או שמא תיסוג המפלגה מלתת דעתה ותתעלם מהשימוש בכילי התכנון כאמצעי לריסון "התפרסותם הבלתי נשלטת של הערבים בשטח"?!!

לפי עיקרון המזהם משלם ולפי חוקים ואמנות בינלאומיות, האם תוכל מפלגת "התנועה הירוקה" לתבוע מהמדינה אחריות על הנזקים הסביבתיים שנגרמו תחת הכיבוש ובאחריותה כתוצאה לניצול בלתי חוקי ותאבני של משאבי הטבע והסביבה באזורים הכבושים??!!! האם תוכל לעצור את הטמנתה של הפסולת הרעילה בשטחים הפלסטינים?! האם תוכל להפסיק את הפגיעה המסיבית של גדר ההפרדה בשטחים החקלאים ובשטחים הפתוחים בגדה המערבית או שהבטחת אופייה היהודי של המדינה וחוזקה הכלכלי במקרה זה יכריעו גם כאן?!!!

בעיניה האתנוצנטרים של מפלגת "התנועה הירוקה" האם הבעיה הסביבתית היא בעיה דמוגרפית או בעיה של צריכה?! אם נדרוש באופן היפותטי מהערבים והדתיים, "שתי פצצות האוכלוסין" של המדינה לצמצם את הילודה שלהם האם זה יפתור את מצוקתה הסביבתית של המדינה, יקטין את טביעת הרגל האקולוגית שלנו, ויחסוך מאיתנו טונות של אשפה?!!

הזכויות הסביבתיות הם זכויות אדם, ואפשר למצוא אותם שזורים בכל מיני אמנות. בנוסף לזכות לחיים בסביבה בטוחה בריאה והולמת ולזכות לשחרור מהזיהום ולחיים בריאים, ובנוסף לזכות לפרנסה ולמזון אשר סביבה בריאה ונקייה תספק את התשתית ההולמת להן. בנוסף לזכויות הקניין על הקרקע כמשאב סביבתי, והזכות לחינוך סביבתי, ישנה הזכות לשמר את הזהות ולחזק את הקשר עם הקרקע והסביבה ולשמר מורשות סביבתיות מקומיות. איזה זהות תחזק התפיסה האתנוצנטרית של המפלגה ולאיזה קשר תיתן עדיפות ראשונה? איזה מענה תיתן במקרה זה לאנשים שנתלשו מסביבתם לפני כ-60 שנה?!! והאם תצליח המפלגה לגשר בין צדק סביבתי לבין עובדת קיומה של המדינה כפרויקט קולוניאלי אתנוצנטרי?!!!

מפלגת התנועה הירוקה מתכוונת ל"כבד" את הערבים בזכויות קולקטיביות (הרי בשורה התחתונה הם אורחים, ייתכן רצויים ייתכן לא, ב"ביתו של העם היהודי"), לאיזה זכויות קולקטיביות מתכוונת המפלגה? האם היא מתכוונת לזכויות על אדמה חקלאית, על מכסות מים, על שטחי מרעה? או לזכות לשמירה על דפוס חיים אחר שאינו תואם את תפיסות המודרנה שלה? האם היא מתכוונת לזכויות חינוך סביבתיות ושמירת זהות וקשר עם הקרקע והסביבה לקבוצות אחרות מהקבוצה השלטת כולל את הזכות של אלה שנתלשו מסביבתם לא מזמן? האם היא מתכוונת לזכויות קולקטיביות שמפצות על הניצול והנישול הסביבתי לאורך שנים אלה? או שהיא מתכוונת לזכויות קולקטיביות נוסח זכויות אינדיאנים אשר משמרים את השוליות התרבותית החברתית והפוליטית שלהם ובינתיים מפצים אותם במפעלי הימור אשר מספקים להם את אשליית הרווחה של דפוס החיים מודרני מתירני ובלתי סביבתי בעליל.

התפיסה המקובלת היום בקרב החוגים הסביבתיים הכי ליבראלים בארץ ובעולם היא תפיסה של פיתוח מקיים אשר מבטיח חלוקה צודקת ושוויונית של כדור הארץ בין האנשים החיים בו כיום בינם לבין עצמם ובינם לבין דורות העתיד.

תפיסת הפיתוח המקיים להבדיל מתפיסות שקדמו לה, החל ממגמות שונות בשימור טבע באשר הוא ועד לשמירה על איכות הסביבה לתועלת האדם ולרוב תוך התעלמות מדילמת החצר האחורית, מעגנת בתוכה בנוסף לעקרונות אקולוגיים ועקרונות מדעי כדור הארץ והחיים, עקרונות של מוסר וצדק סביבתי.

אם בשנות השבעים טענו שהזיהום אינו מכיר גבולות, היום אנחנו יודעים שהזיהום כן מכיר גבולות, גבולות של מעמד, גבולות של גזע וגבולות של לאום. הזיהום מכיר בחלוקה המגדרית שלנו ופוגע בנו בהתאם לתפקידים החברתיים שלנו. אסונות הטבע כן מבדילים בין עשיר לעני בין בעלי אמצעים ובין חסרי יכולות ובין ישובים ערוכים לשעת חירום וישובים בהפקר. הריסתם של חופים ציבוריים ושל השטחים פתוחים פוגעת קשות ברווחת ההמונים ואינה משפיעה על רווחתו של העשירון העליון שחומד אותן חופים כשטחי נדל"ן.

מפלגה שמתיימרת כיום להרים את דגל הצדק הסביבתי חייבת להתייחס לכל השאלות הללו על כל המורכבויות הפוליטיות הלאומיות והכלכליות. מפלגה סביבתית שבאג'נדה החברתית שלה מאמצת את מודל מדינת הלאום שבעצמו עומד כיום בפני הרבה אתגרים שאינו מצליח לתת עליהם מענה, ובאג'נדה הלאומית שלה קוראת למדינה אתנוצנטרית במציאות רב תרבותית, ובאג'נדה הסביבתית שלה מתפשרת על כיוונים ליבראלים שיוכלו ללכת יד ביד עם האתנוצנטריות שלה אינה מציבה אלטרנטיבה ואינה מחדשת דבר בטח ובטח לא במציאות הישראלית.

כמו ששאלת השלום היא שאלה סובייקטיבית כל אחד רוצה את השלום שלו, כך גם השאלה הסביבתית היא שאלה סובייקטיבית, כל אחד והירוק שלו. מפלגה ירוקה כלשהי אינה יכולה להיות חובקת כל ירוק, הרי בקרב הסביבתניים כמו בקרב הפמיניסטיות כמו בקרב קבוצות אדיולוגיות אחרות יש מגוון גדול של זרמים שונים ומשונים ומטבע הדברים לרוב זרמים כאלה מוצאים את עצמם בסתירות מהותיות בינם לבין עצמם והתהום ביניהם גדול מאשר התהום בינם לבין חברי הקבוצות המקבילות. הדרך הנסגנית שבוחרת בה מפלגת "התנועה הירוקה" והשאיפה שלה לחבק את הירוק על גווניו מדלדלת את תכניה ומחלישה את יכולת השינוי הפרקטית שלה. גישה רחבה וחובקת כל יעילה מאוד להנעתן של קבוצות וגיבושן של תנועות חברתיות בשטח אך בפני מפלגות פוליטיות שרוצות לחולל שינוי פרקטי זה יכול להוות מכשול לא קטן.

את חדשות יסודה של המפלגה החדשה קיבלתי בשמחה רבה, הנאורות והליבראליות שמאפיינת את חבריה תצוין לטובה, עומדים בראשה אנשים כריזמאטיים כולל מועמד ערבי שנבחר למקום השלישי והודח לרביעי בגלל שריונו של המקום השלישי לאישה. אכן סיכויה של אישה במקום שלישי וסיכויו של מועמד ערבי עם אג'נדה סביבתית במפלגות הערביות הוא אפסי בלי שום צל של ספק, אך עדיין רחוקה מפלגת "התנועה הירוקה" מלתת מענה על בעיותיה הסביבתיות הבוערות של האוכלוסייה הערבית בארץ גם ולו ברמת ההצהרה.

© כל הזכויות שמורות למחברת נסרין מזאווי - פעילה פמיניסטית, יועצת ומרצה בתחומי סביבה ומגדר, בוגרת מדעי החיים ומוסמכת בניהול משאבי טבע וסביבה.

أزمة السيولة المصرفية في قطاع غزة: تحدي آليات القمع الاقتصادية - مفاهيم في البطالة والمال

(بأي حال عدت يا عيد)

نشرت على الحوار المتمدن، تجدونها هنا. 

 ربما ما يحدث في قطاع غزة هذه الأيام من انعدام السيولة المالية ليس بالفريد لقطاع غزة، فقد تنعدم السيولة المالية لأسباب عديدة ومنها الأزمات الاقتصادية ومنها الأسباب السياسية كالمقاطعة أو محاولة توجيه السوق بحسب رؤيا اقتصادية معينة.

لن أتطرق مباشرة إلى أزمة السيولة المالية في قطاع غزة، لكن ما سأطرحه مرتبط ارتباط مباشر بما يحدث في غزة أو الضفة أو أي مكان أخر يعاني من قمع اقتصادي، كذلك فأن الموضوع مرتبط ارتباط مباشر بالقضايا البيئية محلياً وعالمياً ولن يسعني التطرق إلى هذه هنا وسأحاول ذلك في مقالات لاحقة.

عادة ما يقف خلف شبح البطالة عاملين أساسيين الأول فائض في الأيدي العاملة أو بكلمات أخرى عدم وجود حاجة إلى هذه الأيدي العاملة، والثاني عدم وجود مال لتمويل هذه الأيدي العاملة، وقد يدعي بعض الغوغائيون بأن العاطلين عن العمل هم أشخاص كسالى لا يريدون العمل لكن باعتبار أن هذه ليست هي الحالة العامة إنما الخارج عن العام فلن أتطرق إلى هذا الادعاء هنا.

يصعب علي تخيل شخص بصحة سليمة يستطيع القيام بعدة أمور أو أعمال، تعود بالفائدة على أو يحتاجها شخص أخر في المجتمع، عاطل عن العمل لأحد السببين الوهميين المذكورين أعلاه.

إحدى الاستراتيجيات التي اتبعها النظام الأمريكي تحت قيادة روزفلت سنة 1932 للخروج من الأزمة الاقتصادية الكبرى التي حلت بالعالم في أواخر العشرينات من ذلك القرن، كانت المبادرة إلى خلق أماكن عمل بواسطة المبادرة إلى مشاريع محلية وقومية، مثل عمليات التشجير وتقليم الحدائق العامة، شق الشوارع، بناء سدود وتطوير محطات طاقة وما شابه. كل هذه العمليات عادة بالفائدة على المجتمع الأمريكي ووفرت خلال تسعة أعوام ثمانية ملايين مكان عمل في 250 ألف مشروع في أرجاء الولايات المتحدة لثمانية ملايين عاطلين عن العمل في بداية العقد السابق.

أذاً فالبطالة هي شبح ويمكن لأي حكومة أو سلطة أو قيادة شعبية محلية جماهيرية أن تتخطاه، ولكن....... كيف يتم دفع الأجر في حالة عدم وجود المال؟!!!!

للإجابة على هذا السؤال سأعتمد مستويين الأول مستوى الحكومات والمؤسسات الاقتصادية الكلاسيكية، والثاني وهو الأهم حيث يشكل آلية مقاومة اقتصادية في أيدي الجماهير القيادات الشعبية والمجتمعات المحلية، وهو يتطرق إلى مفهومنا للمال تعاملنا معه ودوره في تحريك الدورة الإنتاجية محلياً وعالمياً.

عودة إلى أزمة ال1927 والاستراتيجيات الأمريكية، من المثير في الأمر أن النظام الرأسمالي الأمريكي اعتمد في إستراتيجيته للخروج من الأزمة المالية آليات الضمان والرفاه الاجتماعي فبالإضافة إلى خلق الملايين من أماكن العمل قامت الحكومة الأمريكية بإعطاء منح تعليمية وقروض بشروط سهلة ووفرت الدعم المادي للمحتاجين، بالإضافة إلى مِنح وجوائز مالية وزعت على الكتاب والفنانين وبهذا ساهمت في تطوير الثقافة وسهلت مناليتها لدى فئات مختلفة من المواطنين.

والسؤال الذي يطرح نفسه هو: من أين أتت الولايات المتحدة بهذه الأموال خلال أزمة اقتصادية من أكبر الأزمات التي شهدها العالم حتى تلك السنوات؟ وربما من الأصح أن نسأل كيف ومن أين "خلقت" الولايات المتحدة هذه الأموال للخروج من ركودها الاقتصادي؟!!! وهي بالفعل "خلقت" هذه الأموال فجزأ منها بالدين مقالب سندات ضمان أو سندات توفير تقوم الحكومة بإصدارها وبيعها للمواطنين ولدول أخرى، (ديون الولايات المتحدة للصين واليابان ودول أخرى، تزيد عن عشرة الأف مليارد دولار، وهي تفوق ديون الأرجنتين للبنك الدولي في أزمتها الاقتصادية عام 2001، 130 مليارد)، والجزء الأخر قامت بإنتاجه أي بطباعته بكل معنى الكلمة، طبعاً آخذة بالحسبان التضخم المالي وعوامل اقتصادية كلاسيكية أخرى لن أتطرق إليها هنا، لكن الأهم في الموضوع ان الأوراق النقدية ما هي إلا أوراق مرسومة يتفق الجميع على احترامها وإعطائها قيمة معينة لتقييم عمل معيين أو نتاج لعمل معيين قام شخص ما أو عدة أشخاص القيام به ويمكن طباعتها في كل لحظة من الزمن.

أذا كانت الأموال وسيلة لقياس/تقييم عمل/نتاج عمل معين كما هي الساعة وسيلة لقياس/تقييم الزمن وكما هو المتر وسيلة لقياس/تقييم المساحة فهل يتوقف الزمن عند توقف الساعة، وهل تنعدم المساحة في غياب المتر فكيف يتعسر العمل/الإنتاج/التداول/المقايضة في غياب الأموال، كيف للسيولة البنكية أن تتحكم في الإرادة المجتمعية للعمل والحياة كيف للركود الاقتصادي أن يتحول إلى ركود إنتاجي، أين المنطق في هذا؟؟!! فإن تحولت الآليات الاقتصادية إلى آليات قمعية في أيدي السلطة تستخدم للسيطرة وللعقاب فهل لنا أن نستسلم لهذه النماذج ولهذه المعايير أم يمكن لنا البحث عن والسعي وراء نماذج ومعايير جديدة تقلب الواقع وتكسر أسر الوهم والمال؟!!

نماذج اقتصادية بديلة - اقتصاد محلي جماهيري

أحدى الاستراتيجيات التي تستعملها العديد من المجموعات في الولايات المتحدة، بريطانيا، كندا، أمريكا ألاتينية ودول أوروبية ومنها هولندا، بلجيكيا وألمانيا لتعزيز المجتمعات المحلية ولصد استنزاف النظام المالي العصري للطاقات البشرية وللثروات المجتمعية والبيئية المحلية هي التداول بعملة محلية تقوم هذه المجموعات بإنتاجها /طباعتها بنفسها، هذه العملة لا ترتبط بفوائد مستقبلية، على مثال المصارف الإسلامية، ولا يمكن التداول بها خارج الأطر المحلية أي ليس لها قيمة خارج المجتمع المحلي وبهذا يمنع استنزافها إلى الخارج وهكذا تقوم بدورها الأولي وهو تحريك عمليات التداول والإنتاج داخل المجتمع.

هذه النماذج يعود تاريخها إلى التسعينات من القرن السابق أو ربما أكثر ويمكن قراءة المزيد عن مجموعات مختلفة تقوم بإنتاج وطباعة عملتها بنفسها: LETS - local exchange trade system وليس بالمفاجئ أن بعضهم أطلق عليها اسم: دولارات الحرية أو دولارات المساواة أو كتب عليها in community we trust، فهي تحرر المجتمعات المحلية من سيطرة رأس المال تعيد لهم حيويتهم وكرامتهم وتحيي ثقافتهم تراثهم وتعزز البنية الاجتماعية.

نموذج أخر هو بنك الوقت: وفيه يتم التداول بالساعات، ساعة مقابل ساعة. لقد كانت هناك محاولة لتفعيل بنك وقت في بعض الأحياء في القدس الغربية إلا أن هذه المحاولة كانت فاشلة لعدة أسباب منها أنها تحولت إلى عمل تطوعي خيري ولم يتعامل الناس معها كنظام بديل. احد أهم الأسباب التي أدت إلى ذلك هو القانون الإسرائيلي الذي يمنع هذه النماذج البديلة حيث لا يستطيع النظام أن يفرض ضريبة الدخل على هذه النماذج بالإضافة إلى أنها قد تؤدي إلى خروج كم لا يستهان به من الأموال/الأرقام من معايير ومقاييس النمو الاقتصادي والدورة الاقتصادية "الوطنية" وبهذا يمنع القانون الإسرائيلي، متجاهلاً الفوائد الاجتماعية التي تعود فيها هذه الطرق على المجتمع وعلى تنميته، تبادل ساعات عمل مهنية ويمكنك فقط تبادل "ساعات الهواية" أو كل ما لا تعتمده لمعيشتك.

كذلك كانت هناك محاولة أخرى، في الشمال استبدلت العملة بالخرز وقد دامت لعدة سنوات إلا أنها توقفت عن العمل للسبب ذاته.

في بعض النماذج تعتمد هذه النظم تعاون بين السلطة المحلية والسكان، حيث تأخذ البلدية دور في تنظيم وتشجيع التداول بالعملة المحلية وتقوم بدفع قسم من اجر الموظفين وتلقي الضرائب البلدية بعملة محلية.

وأخيراً هذه النماذج والنظم لا يمكنها أن تكون بديل شامل للنظام المالي الحالي، لكنها قد تكون جزء من نظام بديل يعتمد ثلاث مستويات اقتصادية: مستوي عالمي، مستوى الدولة، والمستوى المحلي حيث يمكّن هذا الفصل من السيطرة على مطامح الرأسمالية ولجم رسنها.

عودة إلى غزة، أولاً لماذا لا يبادر الشعب الفلسطيني بطباعة أمواله بذاته، فإذا كان لمؤسسة أو لأخرى عشرة ملايين دولار محتجزين في الخارج فلتقوم بطباعة عشرة ملايين ليرة/دينار فلسطيني حيث تعتمد هذه الأموال المحتجزة في الخارج كما اعتمد الذهب في السابق. ثانياً لماذا لا يمتنع الفلسطينيين عن التداول بالشاقل الإسرائيلي فيما بينهم بتاتاً فكل تداول كهذا يضاف بشكل ايجابي إلى مؤشر النمو الاقتصادي الإسرائيلي، الذي يعتبره الكثير من السياسيين كمؤشر نجاح، فإذا كان الاحتلال ذو مقومات اقتصادية فوجب على المقاومة أيضا أن تتحلى بمقومات اقتصادية.

(وينعاد علينا بحال أفضل من هذا الحال)


© حقوق النشر محفوظة
نسرين مزاوي – ناشطة اجتماعية حاصلة على اللقب الثاني في أدارة موارد بيئية وطبيعية.